Jeskinia Na Turoldu - trasa
Od budynku administracyjnego zwiedzający wraz z przewodnikiem przechodzą do jaskini odcinkiem 350 m ścieżki dydaktycznej i geoparku, przez były kamieniołom w rezerwacie przyrody Turold.
Za stalową kratą i pancernymi drzwiami w portalu jaskini znajduje się Stara sala, która jest pierwszym z odkrytych pomieszczeń systemu jaskiniowego. W sali dominuje potężny kamień Strażnik, na ścianach i stropach zachowały się fragmenty zdobień naciekowych.
Trasa zwiedzania zaczyna się Schodzącym korytarzem o długości 15 m, którego ściany zdobią pobłyskujące kryształy i igiełki kalcytu, do Sali głazowej, która otrzymała nazwę od potężnych bloków oderwanych ze stropów. Przy wejściu do Sali głazowej po prawej stronie rozciąga wspaniały widok do niższych części jaskini. Interesujące modelowanie stropu i bocznych partii świadczy o wyraźnym wpływie erozji wodnej i korozji na powstanie i rozwój tych pomieszczeń. Lewą stronę sali okala szczelina o wysokości 18,5 m, która prowadzi do górnych pięter systemu jaskiniowego.
Trasa zwiedzania prowadzi dalej zejściem po drewnianych schodach do Skarbca. Jej białe ściany są rozpuszczone do postaci wyjątkowo złożonych przestrzeni i komór. Przypominają kamienną pianę, której występy miejscami przechodzą w groszkowate i krzakowate wyrostki, pokryte lśniącymi kryształami czystego kalcytu. Otrzymały nazwę „turoldzkie zdobienia“ i w naszych jaskiniach nie mają odpowiednika. U niektórych zwiedzających wywołują wrażenie spaceru po dnie koralowego morza.
Po kamiennych schodach schodzimy do Sali nietoperzy. Odkrywcy nazwali ją od kolonii śpiących nietoperzy, również dziś co roku zimuje tu około 250 podkowców małych. Śnieżnobiałe stropy sali zabarwiły tlenki żelaza brązowawymi plamami a tlenki manganu pokryły je drobnymi czarnymi kropkami.
Sala nietoperzy jest jednym z głównych skrzyżowań korytarzy jaskiniowych. Krótki korytarz łączący prowadzi stąd do Sali końca. Mała ekspozycja prezentuje zwiedzającym kości mamuta, pratura, prakonia i niedźwiedzia, znalezione w odłamanych jaskiniach na Turoldzie, oraz drugorzędowe skamienieliny małży i mięczaków z Gór Palawskich. Z Sali nietoperzy prowadzą również schody do Sali bajkowej. Zdobią ją zwietrzałe, zdolomityzowane partie wapieni, których osobliwe kształty przypominają najróżniejsze figurki. Zwłaszcza mali goście widzą w nich madonnę, kulturystę, bramkarza hokejowego, ruiny zamku, itp. Dno pomieszczeń jaskiniowych pokrywa w jaskiniach rzadki, biały piasek wapienny. Ostatnim przystankiem, gdzie można zejść z Sali nietoperzy przepaścią o głębokości 7 m, jest Sala jeziorna. W tym największym pomieszczeniu na trasie zwiedzania znajdujemy się 37 m poniżej poziomu wejścia. Sala jest regularnie zalewana przez podwyższony poziom wody gruntowej, która tworzy tu kilka uroczych szmaragdowo zielonych jeziorek.
Następnie widoczna jest Sala U Paszczy rekina, gdzie dominuje kamienna formacja, od której otrzymała swoją nazwę. Otwór po prawej stronie prowadzi do labiryntu. Okalają ją fragmenty kamiennych organów. Strop, który przechodzi w 8-metrowy komin, zagrał w filmie „Třetí skoba pro kocoura“ (Trzecia skoba dla kocura).
